Meidoorn

De blaadjes, bloemen en bloemknoppen van meidoorn kunnen worden gegeten en worden´boterhammen met kaas´ genoemd. De vruchten werden in de Tweede Wereldoorlog tot meel vermalen. Van de jonge blaadjes kun je thee zetten. Meidoornvruchten wordt minstens 12.000 jaar gegeten, zo blijkt uit archeologische vondsten. Meidoorn wordt ook hagedoorn genoemd omdat het werd gebruikt als omheining van een stuk grond. De doornachtige heester is inheems in Europa en Siberië en is naar Noord Amerika gebracht waar hij het goed doet. In West Azië en Noordwest Afrika staan varianten van meidoorn, deze hebben allemaal gelijkaardige medicinale werkingen volgens de kruidengeneeskunde. Zo zijn de rode besjes in het algemeen goed voor ziekten die met het bloed en het hart te maken hebben.